Er wordt gesproken van greenwashing als bedrijven of organisaties zich duurzamer voordoen dan ze eigenlijk zijn.
Greenwashing wordt dan ingezet als marketing truc.
Uit onderzoek van Tetra Pak blijkt dat meer dan de helft van de Nederlandse consumenten liever kiest voor een bedrijf dat aandacht heeft voor duurzaamheid en klimaat. Het is dan ook niet verrassend dat bedrijven zich schuldig maken aan greenwashing om consumenten voor zich te winnen.
Greenwashing bedrijven
Er zijn tal van bedrijven die zich schuldig maken aan greenwashing, hieronder noem ik er enkele:
Shell
Shell is een van de meest vervuilende bedrijven van Nederland maar promootte in een TV reclame CO2 neutraal rijden. Dit door bomen te planten om CO2 uitstoot te compenseren, het geld wat hiervoor nodig is moet jij als consument wel zelf betalen bij het tanken.
L’oreal
L’oreal claimt dat sommige van de producten 100% vegan zijn, qua ingrediënten klopt dat inderdaad maar ondertussen worden dierproeven uitgevoerd wanneer dit wettelijk verplicht is.
H&M
H&M heeft op dit moment een rechtszaak aan zijn niet zo duurzame broek hangen. H&M producten die als duurzaam op de markt worden gebracht blijken niet duurzamer zijn dan de andere producten.
FrieslandCampina
FrieslandCampina claimt ‘on the way to planet proof’ te zijn maar zorgt ondertussen als op zes na grootste zuivelbedrijf ter wereld voor grootschalige uitstoot van broeikasgassen.
Hoe herken je greenwashing?
Het is niet altijd makkelijk om greenwashing te herkennen, niet-duurzame bedrijven kunnen erg overtuigend zijn als het gaat om duurzaamheidsclaims. Voel je dan ook niet schuldig als je er een keer intrapt. Dit overkomt de beste.
Er zijn wel manieren om bedrijven die aan greenwashing doen te herkennen:
1. Het bedrijf focust op één duurzame eigenschap. Zij claimen bijvoorbeeld dat hun product uit duurzame materialen bestaat maar vertellen je niet over het (vervuilende) productieproces of het bedrijf steunt een initiatief om plastic te recyclen terwijl ze zelf ontzettend veel plastic verspillen zonder actie te ondernemen om minder te verspillen.
2. Het blijft bij algemene claims en vage uitspraken als ‘CO2 neutraal’ en ‘milieuvriendelijk’. Nergens wordt er gesproken over behaalde resultaten en concrete plannen voor de korte- en lange termijn.
3. Gebrek aan bewijs: er is geen bewijs te vinden dat wat het bedrijf claimt te doen ook daadwerkelijk gedaan wordt.
4. Prijs: kom je een ‘duurzaam’ product tegen dat hartstikke goedkoop is? Dan is het waarschijnlijk te mooi om waar te zijn. Er is altijd iets of iemand die de prijs betaalt en in dit geval ben jij het niet.
5. Er wordt verwezen naar keurmerken en certificering.
‘Helaas kun je daar niet op vertrouwen omdat bedrijven keurmerken vaak zelf maken. Veel keurmerken zijn niet streng genoeg en er is weinig controle of bedrijven zich er inderdaad aan houden.’ aldus Milieudefensie.
Om te controleren hoe betrouwbaar een keurmerk is kan je de Keurmerkenwijzer van Milieucentraal gebruiken.
Ga hier overigens niet af op de titel ‘topkeurmerk’. Dat iets de titel ‘topkeurmerk’ heeft betekent vooral dat er duidelijk informatie beschikbaar is en er regelmatig controles plaatsvinden uitgevoerd door een onafhankelijke partij wat betreft de eisen van het keurmerk. Een topkeurmerk voor vlees betekent niet dat het dier een topleven heeft gehad, om maar iets te zeggen.
Lees dus zelf wat een keurmerk precies betekent en maak op basis daarvan een weloverwogen keuze.